The role of the fragmented QRS complexes on a routine 12-lead ECG in predicting non-responsiveness to cardiac resynchronization therapy

Objective: Cardiac resynchronization therapy (CRT) is introduced as a promising therapeutic option in heart failure (HF) patients with ventricular dyssynchrony.The challenge, however, is identifying the patients who are suitable candidates for this procedure. Fragmented QRS (fQRS) is associated with subendocardial fibrosis and myocardial scars. In this study, we aimed to evaluate the role of fragmented QRS complex on a routine 12-lead ECG as a predictor of response to CRT.
 
Methods: Sixty-five consecutive patients with HF who underwent CRT, were studied. Patients' resting 12-lead ECGs were analyzed to find presence of fQRS by a cardiologist. Echocardiographic response to CRT was defined as ?15% decrease in left ventricular end-systolic volume (LVESV) after CRT implantation. Response to CRT was compared between patients with and without fQRS.
 
Results: The study group included 27 women (41.5%) and 38 men (58.5%) with a mean (±SD) age of 62±12 years. 27 patients (41.5%) had fQRS in their basal ECGs. Totally 46 patients (70.8%) responded to CRT in a way that the mean left ventricular ejection fraction (%) significantly increased, and left ventricular end diastolic volume (LVEDV) significantly decreased after CRT (p<0.001 and p=0.001 respectively). In multivariate logistic analysis, lack of fQRS was found to be a predictor of response to CRT (OR: 4.553, 95% CI: 1.345-15.418, p=0.015).
 
Conclusion: We showed that the fQRS complex, as a sign of myocardial scar, predicts non-responsiveness to CRT. Therefore, fQRS may help selecting of CRT candidates. 
 

Kardiyak resenkronizasyon tedavisinde, cevapsızlığın belirlenmesinde rutin 12 elektrodlu EKG’deki, fragmente QRS kompleksinin rolü

Amaç: Kardiyak resenkronizasyon tedavisi (KRT), ventriküler dissenkronil kalp yetersizliği (KY) olan hastalarda, umut verici bir tedavi seçeneği olarak tanıtıldı. Bununla beraber, bu işlem için uygun olan  aday, hastaların seçimi tartışılmalıdır. Fragmante QRS (fQRS), subendokardiyal fibrozis ve miyokart sikatrisleri ile ilişkilidir. Bu çalışmada, KRT’ye yanıtın bir göstergesi olarak, rutin 12-elektrodlu EKG'deki, pQRS kompleksinin rolünü araştırmayı amaçladık.
 
Yöntemler: KRT uygulanan, KY’li altmış beş ardışık hasta üzerinde çalışıldı. Hastaların, 12-elektrodlu EKG'leri bir kardiyolog tarafından pQRS'in varlığını bulmak için analiz edildi. KRT'deki ekokardiyografik cevap, sol ventrikül sistol sonu hacminin (SVSSH)  ?% 15 azalması olarak tanımlandı. fQRS olan ve olmayan hastalar arasında KRT'ye cevap, karşılaştırıldı.
 
Bulgular: Çalışma grubu, 62±12 yaş ortalamalı 27 kadın (%41,5) ve 38 erkek (%58,5), içeriyordu. Yirmi yedi hastanın (%41,5) başlangıç EKG’lerinde fQRS vardı. KRT’den sonra, KRT’ye cevap veren total 46 hasta (%70,8)’da bir şekilde ortalama SVEF % sinde artma önemliydi ve SVSSH ve SVSSH’nin azalması önemliydi (sırasıyla p<0,001 ve  p=0,001). Multivaryans lojistik analizde, fQRS yokluğu KRT’ye cevabın bir belirteci olarak bulundu (OR: 4,553, %95 CI: 1,345-15,418, p=0,015).
 
Sonuç: Miyokart sikotrisinin bir işareti olan fQRS’nin KRT’ye cevapsızlığı kestirdiğini gösterdik. Bu yüzden pQRS, KRS adaylarının seçilmesine yardımcı olabilir.